در دنیای تکنولوژی امروز، عینک‌های واقعیت افزوده (AR) به عنوان یکی از نوآوری‌های هیجان‌انگیز در صنعت سرگرمی و کاربری‌های روزمره شناخته می‌شوند. ASUS، با ارائه عینک AirVision M1، تلاش کرده است تا وارد این حوزه رقابتی شود و تجربه‌ای منحصر به فرد را برای کاربران فراهم کند. اما آیا این عینک می‌تواند با رقبای قدرتمند خود رقابت کند؟ در این بررسی، به تحلیل طراحی، سخت‌افزار، تجربه کاربری و عملکرد گیمینگ AirVision M1 خواهیم پرداخت تا به شما کمک کنیم تصمیم به خرید این محصول را بهتر اتخاذ کنید. با ما همراه باشید تا نگاهی دقیق به این محصول داشته باشیم و نقاط قوت و ضعف آن را مورد بررسی قرار دهیم.
عینک واقعیت افزوده AirVision M1 از ایسوس: تلاشی گران‌قیمت و ناموفق
طبق بررسی متخصصین سخت افزار شرکت سحاب ایسوس در اولین تلاش خود برای ورود به دنیای عینک‌های واقعیت افزوده، نتوانسته است عملکرد موفقی از خود به نمایش بگذارد. در دنیای عینک‌های واقعیت افزوده (AR)، معمولاً نام شرکت‌هایی مانند Xreal یا RayNeo بیشتر به گوش می‌رسد، در حالی که ایسوس در این حوزه چندان شناخته‌شده نیست. اما این شرکت، به‌خوبی نشان داده که از ورود به عرصه‌های جدید هراسی ندارد و حالا با معرفی AirVision M1، به رقابت در بازار عینک‌های AR پیوسته است.
عینک AirVision M1 به‌طور خاص برای استفاده با دستگاه‌های مبتنی بر ویندوز طراحی شده و به‌ویژه برای هماهنگی با کنسول‌های دستی سری ROG Ally ایسوس ساخته شده است. این عینک از طریق یک کابل USB-C به کامپیوتر متصل می‌شود و قابلیت شبیه‌سازی یک نمایشگر مجازی تا اندازه ۱۰۰ اینچ را دارد. وزن سبک این عینک، تنها ۸۷ گرم (۳.۰۶ اونس)، باعث راحتی استفاده آن می‌شود.
تصاویر عینک Asus AirVision M1 AR
ایسوس ادعا می‌کند که AirVision M1 می‌تواند به افزایش بهره‌وری کاربران هنگام کار کمک کند و تجربه‌ای مشابه به داشتن یک صفحه‌نمایش بزرگ را هنگام بازی با کنسول‌های دستی فراهم آورد. با این حال، این محصول به دلیل نواقص موجود و قیمت بالای ۶۹۹ دلار، نتوانسته است انتظارات را برآورده کند.
این عینک به‌عنوان یک تلاش گران‌قیمت، هنوز در دستیابی به موفقیت در بازار عینک‌های واقعیت افزوده ناکام مانده است.
طراحی و سخت‌افزار Asus AirVision M1
عینک AirVision M1 از ایسوس در طراحی خود چندان از فرمول رایج عینک‌های واقعیت افزوده، مانند Xreal One، فاصله نگرفته است. این عینک‌ها به‌طور کامل از پلاستیک ساخته شده‌اند که لزوماً نکته منفی‌ای محسوب نمی‌شود، اما کیفیت پلاستیک به‌کار رفته در این مدل، پایین‌تر از حد انتظاری است که از محصولات ایسوس داریم. این پلاستیک حس نازک و توخالی دارد و بافت آن به‌نظر ارزان‌قیمت می‌رسد و به‌راحتی با برخورد ناخن خش برمی‌دارد. به‌طور کلی، کیفیت آن بیشتر شبیه به RayNeo Air 2s با قیمت ۳۰۰ دلار است.
در قسمت بازوها، فریم لنزها و حتی در برآمدگی قابل‌توجهی که در پشت لنزها قرار دارد و محل قرارگیری قطعات الکترونیکی و نمایشگرهای Micro-LED است، از این پلاستیک ارزان استفاده شده است. انتظار بیشتری از ایسوس می‌رفت، چراکه Xreal One با قیمت ۴۹۹ دلار در تمام جنبه‌ها حس یک محصول باکیفیت‌تر را القا می‌کند.
از نمای روبه‌رو، قسمت بالایی فریم لنزها از پلاستیک مشکی ساخته شده، درحالی‌که نیمه پایینی آن پلاستیک شفاف است. این یک تصمیم طراحی جالب است که ممکن است همه با آن قانع نباشند، اما انتخاب فریم مناسب برای هر فرد، موضوعی کاملاً سلیقه‌ای است. برخلاف سری Xreal One، در اینجا هیچ گزینه‌ای برای تعویض فریم جلویی با طراحی یا رنگ‌های متفاوت وجود ندارد—همان چیزی که می‌بینید، همان چیزی است که دریافت می‌کنید.
در قسمت بالای فریم لنز، یک سنسور نور محیط وجود دارد که میزان روشنایی را به‌طور خودکار تنظیم می‌کند. همچنین یک میکروفون با قابلیت حذف نویز نیز در طراحی گنجانده شده است. در پشت فریم، سنسور تشخیص پوشیدن قرار دارد که مشخص می‌کند آیا عینک بر روی صورت کاربر قرار دارد یا نه. در قسمت پایینی فریم نیز شیار نصب پد بینی وجود دارد که ایسوس دو اندازه مختلف از آن را درون جعبه قرار داده تا متناسب با فرم بینی کاربران باشد.
بازوی سمت راست تقریباً ویژگی خاصی ندارد، به‌جز برند AirVision M1 ایسوس، برخی اطلاعات مقرراتی و یک بلندگو. اما بازوی سمت چپ، محل قرارگیری تمام قابلیت‌های اصلی است. در انتهای این بازو، یک پورت USB-C برای اتصال به کامپیوتر یا گوشی هوشمند، یک بلندگو و یک نوار لمسی برای کنترل عینک قرار دارد. با کشیدن انگشت روی این نوار، می‌توانید میزان روشنایی را افزایش یا کاهش دهید. با یک ضربه تک‌انگشتی می‌توانید صفحه‌نمایش مجازی را در مرکز دید خود تنظیم کنید و با دو ضربه متوالی، حالت نمایش فعلی را تغییر دهید. همچنین، با یک ضربه دو انگشتی، نمایشگر به حالت شفافیت بازمی‌گردد.
علاوه بر پدهای بینی، ایسوس درون جعبه یک نگهدارنده لنز طبی، کابل USB-C، یک سپر نوری پلاستیکی برای جلوگیری از ورود نور محیط، دستمال تمیزکننده و یک کیف حمل نیز قرار داده است. ایسوس اعلام کرده که وزن AirVision M1 برابر با ۸۷ گرم است که دقیقاً هم‌وزن Xreal One محسوب می‌شود.
تجربه کار با Asus AirVision M1
ایسوس اعلام کرده که AirVision M1 برای استفاده با رایانه‌های شخصی طراحی شده است، بنابراین بیشتر آزمایش‌هایم را روی سیستم‌های مبتنی بر ویندوز انجام دادم. با اینکه این محصول به‌طور خاص برای هماهنگی با کنسول دستی ROG Ally طراحی شده، متأسفانه این دستگاه را در اختیار نداشتم. اما از جایگزین‌های مناسبی مانند Lenovo Legion Go و Legion Go S استفاده کردم.
عینک‌های واقعیت افزوده مانند AirVision M1 برای بازی روی دستگاه‌های دستی ایده‌آل هستند. نمایشگر Legion Go دارای اندازه ۸ اینچی است و مدل Legion Go S نیز این اندازه را حفظ کرده است. با این حال، AirVision M1 می‌تواند یک نمایشگر مجازی ۱۰۰ اینچی را شبیه‌سازی کند و کاربران را به‌طرز عمیق‌تری در محیط بازی غوطه‌ور سازد.
پیش از شروع تست‌های گیمینگ، اپلیکیشن Asus AirVision را روی تمام دستگاه‌ها نصب کردم. این نرم‌افزار کنترل‌های بیشتری روی AirVision M1 ارائه می‌دهد و امکان تنظیم نمایشگرهای مجازی را در سه حالت مختلف فراهم می‌کند:
- حالت کاری (Working Mode): سه نمایشگر مجازی ایجاد می‌کند که شامل صفحه اصلی در وسط و دو صفحه جانبی است.
- حالت گیمینگ (Gaming Mode): از نسبت‌های تصویری فوق عریض ۲۱:۹، ۳۲:۹ و ۴۸:۹ پشتیبانی می‌کند که برای بازی‌های شبیه‌ساز مسابقه‌ای و پرواز مناسب است.
- حالت بی‌نهایت (Infinity Mode): فضای زیادی برای کارهای تیمی و پروژه‌های مشارکتی فراهم می‌کند.
ایسوس همچنین دو حالت سفارشی را ارائه داده که به کاربران اجازه می‌دهد تعداد و موقعیت نمایشگرهای مجازی را تنظیم کنند. با این حال، تعداد نمایشگرهای مجازی که می‌توانید هم‌زمان استفاده کنید، کاملاً به توان سخت‌افزاری سیستم بستگی دارد. هنگام تلاش برای فعال‌سازی دو یا چند نمایشگر مجازی، پیغام هشدار مربوط به کاهش عملکرد سیستم ظاهر شد.
منوی تنظیمات نمایشگر شامل چندین حالت تصویری از جمله استاندارد، سینمایی، اداری، بازی و محافظ چشم است. همچنین، روشنایی نمایشگر را می‌توان مستقیماً از این قسمت تنظیم کرد (به‌جای استفاده از نوار لمسی روی بازوی چپ عینک). یک گزینه Motion Sync نیز وجود دارد که می‌توان آن را برای انتقال نرم‌تر بین محیط‌های مجازی فعال یا غیرفعال کرد.
منوی تنظیمات فاصله (Distance Settings) به کاربران اجازه می‌دهد فاصله نمایشگر مجازی را از چشم تنظیم کنند. من بهترین گزینه را ۳ متر یافتم. همچنین، امکان تنظیم فاصله بین مردمک‌ها (IPD) از طریق نرم‌افزار AirVision M1 وجود دارد که در محدوده ۵۳.۵ تا ۷۴.۵ میلی‌متر قرار می‌گیرد. این بازه برای اکثر افراد مناسب است و برای رسیدن به وضوح ایده‌آل، این مقدار باید به‌درستی تنظیم شود.
عملکرد در بازی‌ها
برای آزمایش عملکرد گیمینگ، بازی‌های Microsoft Flight Simulator 2024، Forza Horizon 5 و Forza Motorsport را اجرا کردم. رنگ‌ها دقیق بودند و تصویر روشن به نظر می‌رسید، اما یک مشکل اساسی وجود داشت: وضوح تصویر در مرکز میدان دید کمی تار بود و قابل برطرف کردن نبود.
IPD من ۷۱ میلی‌متر است، اما با هر تغییری در تنظیمات فاصله، متن‌ها و تصاویر کاملاً واضح نمی‌شدند. این مشکلی است که تاکنون در عینک‌های Xreal یا RayNeo تجربه نکرده‌ام. معمولاً تاری تصویر در لبه‌های نمایشگرهای واقعیت افزوده طبیعی است، اما اینکه در مرکز تصویر هم چنین مشکلی وجود داشته باشد، غیرمعمول است.
در بازی‌های با حرکت سریع مانند Forza Horizon 5 و Microsoft Flight Simulator 2024 و حتی در بازی‌هایی با ریتم کندتر مانند Red Dead Redemption 2، این تاری تصویر کمتر به چشم می‌آمد. اما به‌محض اینکه بازی متوقف می‌شد و به منوها نگاه می‌کردم، مشکل واضح می‌شد. همان‌طور که انتظار می‌رفت، این مسئله در کارهای روزمره نیز مشکل‌ساز شد. کار کردن در برنامه‌هایی مانند Microsoft Edge، Word و Excel چالش‌برانگیز بود، زیرا چشم‌هایم سریع‌تر از حد معمول خسته می‌شدند.
معمولاً خستگی چشم پس از چند ساعت استفاده از عینک‌های واقعیت افزوده رخ می‌دهد، اما در مورد AirVision M1 این اتفاق در عرض چند دقیقه رخ داد.
نرخ تازه‌سازی و کیفیت صدا
ایسوس ادعا می‌کند که AirVision M1 حداکثر نرخ تازه‌سازی ۷۲ هرتز را پشتیبانی می‌کند، اما این ویژگی تنها در صورت نصب اپلیکیشن AirVision در ویندوز فعال می‌شود. در غیر این صورت، نرخ تازه‌سازی به ۶۰ هرتز محدود خواهد بود. همچنین، در سیستم‌عامل macOS و گوشی‌های هوشمند، این عینک تنها از نرخ ۶۰ هرتز پشتیبانی می‌کند.
بلندگوهای AirVision M1 نیز ناامیدکننده هستند. موسیقی کاملاً بی‌روح به نظر می‌رسید، صدای موتور ماشین‌ها در بازی‌های مسابقه‌ای کیفیت پایینی داشت و جلوه‌های صوتی مانند شلیک گلوله و انفجارها در Cyberpunk 2077 بسیار خفه و بی‌کیفیت بودند. متأسفانه، Xreal One با بلندگوهای تنظیم‌شده توسط Bose عملکرد بسیار بهتری دارد و درعین‌حال ۲۰۰ دلار ارزان‌تر است.
جمع‌بندی
عینک‌های واقعیت افزوده AirVision M1 تلاش اول خوبی از سوی ایسوس نیستند. به‌نظر می‌رسد قیمت آن‌ها باید صدها دلار کمتر از قیمت آزمایش شده ۶۹۹ دلار باشد. من همچنین با مشکلات عدم وضوح در استفاده از این عینک‌ها مواجه شدم (تجربه شما ممکن است متفاوت باشد) که مشاهده متن را برای بیش از چند دقیقه به یک تجربه خسته‌کننده تبدیل کرد.
عینک‌ها به‌طور پیش‌فرض از نرخ تازه‌سازی ۶۰ هرتز استفاده می‌کنند، مگر اینکه اپلیکیشن AirVision را در ویندوز اجرا کنید، در حالی که اکثر عینک‌ها در این رده قیمتی (و بسیاری از مدل‌های با قیمت پایین‌تر) به‌طور طبیعی از ۱۲۰ هرتز پشتیبانی می‌کنند. اما این همه ماجرا نیست؛ ایسوس یک سپر نور پلاستیکی برای مسدود کردن نور محیطی ارائه می‌دهد، در حالی که Xreal One با قیمت ۴۹۹ دلار از فناوری کاهش نور الکتروکرومیک بهره می‌برد که نیاز به دستگاه جانبی را برطرف می‌کند.
بلندگوها نیز در این دستگاه ضعیف هستند که این موضوع به‌خصوص برای دستگاهی با این قیمت قابل قبول نیست.
در حال حاضر، توصیه به خرید AirVision M1 دشوار است. با قیمت ۴۹۹ دلار، Xreal One نرخ تازه‌سازی ۱۲۰ هرتز، کاهش نور الکتروکرومیک، کیفیت ساخت بسیار بالاتر (شامل قاب لنز تیتانیومی)، تجربه صوتی خوب، فریم‌های جلویی قابل تعویض، کنترل‌های داخلی که نیاز به اپلیکیشن جداگانه ندارند، و پشتیبانی از دسکتاپ‌های مجازی در macOS (و به زودی در ویندوز) را ارائه می‌دهد.
مطالب مرتبط :
قیمت ASUS RTX 5090 Dhahab چقدر خواهد بود؟ گران ترین کارت گرافیک جهان فراتر از تصور!
بهترین لپ‌تاپ‌های گیمینگ 2025 با کارت گرافیک RTX 50 را بشناسید
MSI و ASUS قیمت‌ها را منفجر کردند! RTX 5090 تقریباً دو برابر گران‌تر شد
افزایش قیمت جنجالی ASUS RTX 5080 PRIME ؛ چه اتفاقاتی در حال رخ دادن است؟
سوال پایانی آیا AirVision M1 بهترین انتخاب برای واقعیت افزوده است؟
عینک واقعیت افزوده Asus AirVision M1، به عنوان نخستین تلاش ایسوس در این عرصه، با ویژگی‌های جذاب و طراحی مدرن وارد بازار شده است. اما با توجه به نواقص قابل توجهی مانند کیفیت ساخت پایین، وضوح تصویر نامناسب و عملکرد ضعیف صدا، این محصول نتوانسته است انتظارات را برآورده کند. با قیمت بالای ۶۹۹ دلار، رقبای باکیفیت‌تری نظیر Xreal One با نرخ تازه‌سازی ۱۲۰ هرتز و فناوری‌های پیشرفته‌تری در بازار وجود دارند که تجربه کاربری بهتری را ارائه می‌دهند.
بنابراین، اگر به دنبال یک عینک واقعیت افزوده با عملکرد بالا و کیفیت ساخت مناسب هستید، شاید بهتر باشد گزینه‌های دیگری را بررسی کنید. AirVision M1 ممکن است برای برخی کاربران جذاب باشد، اما برای آن دسته از کاربرانی که به کیفیت و کارایی اهمیت می‌دهند، توصیه می‌شود که با دقت بیشتری انتخاب کنند. در نهایت، ورود ایسوس به دنیای واقعیت افزوده امیدبخش است، اما باید منتظر تلاش‌های بیشتری از این شرکت برای ارائه محصولاتی با کیفیت بهتر باشیم.
آیا شما فکر می‌کنید قیمت ۶۹۹ دلار برای عینک واقعیت افزوده Asus AirVision M1 منطقی است یا ایسوس باید به سمت کاهش قیمت و بهبود کیفیت برود؟ نظرات و تجربیات خود را با ما به اشتراک بگذارید!
برای مطالعه بیشتر به tomsHardware مراجعه بفرمایید
